Narodno Pozoriste Toša Jovanović

Prvi zapisi o pozorišnoj umetnosti kod Srba vezuju se za Bečkerek još u XVIII veku i za ime domaćeg učitelja Jelisejića i njegove diletantske đačke glumačke trupe. Žitni magacin preuređen je 1839. godine u pozorište. Po legendi, pozorište je nastalo iz neizmerne ljubavi jednog domaćeg imućnog građanina prema čuvenoj peštanskoj glumici; da bi je približio sebi i doveo u grad, izgradio je pozorište. Tako je bečkerečko pozorište jedno od najstarijih teatarskih zdanja u Jugoslaviji. Barokni enterijer je izuzetne lepote, akustike i funkcionalnosti, a u osnovi je kamernog tipa. Današnji spoljašnji izgled dobijen je temeljnom rekonstrukcijom i adaptacijom 1985. godine. Unutrašnjost pozorišta je, zahvaljujući sačuvanim originalnim planovima, restaurirana i autentična. Stotinak godina Pozorište nije imalo profesionalnu trupu (u njemu su gostovala mađarska, nemačka i srpska pozorišta), a od 1946. godine pozorište ima sopstveni ansambl koji deluje na tri scene: dramskoj, kamernoj i lutkarskoj. Pozorište nosi ime čuvenog srpskog glumca romantizma, Toše Jovanovića. Pozorišni život Zrenjanina traje još od kraja XVIII veka i nastaje uglavnom iz gostovanja značajnih pozorišta iz srednje Evrope. Profesionalno pozorište je osnovano 1839. godine i istovremeno je napravljena zgrada pozorišta u samom centru grada, koja sve do danas predstavlja bastion teatarske umetnosti. Današnji izgled sale je skoro neizmenjen i zadržao je svoja prvobitna barokna rešenja.

Izvođenje dramskih i lutkarskih pozorišnih predstava